Het is voor jongeren van kleur nu de tijd om hun goedgebekt zijn niet alleen binnenshuis te laten horen, maar ook in het maatschappelijk debat. Niet alleen door middel van demonstraties en protest op straat, maar ook juist middels het bekleden van machtsposities in verschillende lagen om te laten zien dat we er zijn. Laten we bedrijven, organisaties en overheden dat jong en divers talent geven waar ze al jaren naar smachten om vervolgens invloed uit te kunnen oefenen op politiek, beleid en bedrijfsvoering.
“Soms moet je gewoon je naar binnen lopen met je eigen stoel en aan tafel gaan zitten.”
Sylvana Simons bij talkshow Dit is M!
Zoals Sylvana Simons deze week al eerder zei in de talkshow Dit is M!: “Soms moet je gewoon naar binnen lopen met je eigen stoel en aan tafel gaan zitten.” Maar hoe zorgen we ervoor dat jongeren van kleur met hun eigen stoel naar binnen lopen bij witte instituties en bedrijven waarin de vrijdagmiddagborrel bijna als heilig wordt gezien? Hoe krijgen we gekleurde jongeren over deze drempel heen? Ik heb vier woorden voor jullie: Mobiliseren. Eenheid. Netwerk. Samenwerking (MENS).
Mobiliseren
We hebben de afgelopen dagen laten zien dat we ons met duizenden kunnen verzamelen voor de strijd tegen (geïnstitutionaliseerd) racisme in Amerika, maar ook in Nederland. Een groot deel van de demonstranten bestond uit jongeren. Dat demonstreren is een fundamenteel instrument om pressie uit te kunnen oefenen op het maatschappelijk en politiek debat, maar alleen dat is niet genoeg. We zouden eigenlijk eens na moeten gaan welke jongeren er allemaal aanwezig waren bij de demonstraties om zo te komen tot een lijst van potentiële leiders en doeners. Het is tijd om te kijken welke vissen er in onze eigen vijver zwemmen. Mobiliseren en klaarstomen voor leiderschap en ondernemerschap.
Eenheid
Naast mobiliseren is het vormen van een blijvende eenheid van essentieel belang wil je een stevig front vormen naar buiten toe. We hoeven niet te concurreren met elkaar en we hoeven elkaar niet de tent uit te vechten. Dit is een erfenis dat we hebben overgehouden aan witte machtssystemen van toen om ervoor te zorgen dat we niet dat stevige front kunnen vormen in het nu. Het is goed om te zien dat we daar nu verandering in maken en dan met name de jongere generatie. We hebben dan wel te maken met een collectief probleem in een geïndividualiseerde samenleving, maar dat wil niet zeggen dat we onze individuele belangen boven het collectief belang hoeven te zetten. Racisme snijdt namelijk in allebei. Eenheid en saamhorigheid leiden tot een gevoel van veiligheid en een stabiele basis waar je op terug kan vallen. Al helemaal als je als jongere de stap durft te zetten.
Netwerk
Naast mobiliseren en het vormen van eenheid is het organiseren van een netwerk van belang om met elkaar te kunnen verbinden en communiceren. Maar misschien nog wel belangrijker: het maken van bondgenoten zoals John Leerdam vertelde in de talkshow Dit is M!. Jongeren hebben een representatief voorbeeld nodig met wie zij in direct contact kunnen komen wanneer steun of begeleiding nodig zijn. Naar mijn mening lopen er rolmodellen van kleur rond die dat graag zouden willen doen, maar wie organiseert dat en hoe maak je het aantrekkelijk voor gekleurde jongeren om te komen? Ik denk door het persoonlijk te maken en door sociaal innovatieve bureau’s met hun bak aan expertise op het gebied van jongeren in te zetten. IZI Solutions is bijvoorbeeld zo’n sociaal innovatief bureau met een lokkende boodschap voor jongeren. Kijk maar naar hun jaarlijks Leiderschap Seminar waar veel diverse jongeren bij aanwezig zijn.
Samenwerking
Last but not least: samenwerking. Willen we de puzzelstukjes bij elkaar houden om zo effectief mogelijk invloed uit te kunnen oefenen op machtssystemen, dan moet dat samen. Net zoals we dat de afgelopen dagen aan het doen zijn bij de demonstraties. We moeten met elkaar blijven samenwerken, ook op moeilijke momenten. Laten we onszelf niet uitspelen want het spel is nog lang niet uitgespeeld. Het vergt veel energie, moed, vertrouwen en trauma om racisme te bestrijden, als ik mijn blik even werp op de geschiedenis.
En zoals Amma Asante eerlijk vroeg aan John Leerdam over een politieke bijeenkomst diversiteit en inclusiviteit:
“Hoeveel van de mensen die jij daar bent tegengekomen zie jij nu in de Tweede Kamer?”
Amma Asante bij Dit is M!
En wat mij betreft is dat de vraag die we onszelf continu moeten stellen ter reflectie op ons handelen. We zijn goed op weg, maar wat mij betreft moeten we nog aan de bak als het gaat om het interesseren en mobiliseren van onze jongeren. Want nog te vaak zie ik dat een grote groep jongeren gelooft dat het dragen van merkkleding en het rijden van een dikke auto maatschappelijke status en macht verschaft. Al moet ik daarbij wel stellen dat de huidige ontwikkelingen zorgen voor een versnelling van politieke bewustwording.
Toch moeten we meer met elkaar gaan delen, uitwisselen en aan jongeren blijven vertellen dat het generen van kennis en het hebben van netwerk, twee machtige instrumenten zijn om van jezelf te laten horen. Het is tijd om dat goedgebekt zijn verder te brengen dan je vriendenkring, het is tijd om naar binnen te lopen met je eigen stoel. Soms is het wachten op het moment dat het ijzer heet genoeg is om te smeden. Dat moment is nu.
Een jonge generatie is opgestaan en laat luid en duidelijk van zich horen. Genoeg is genoeg. En zoals Akwasi en Bizzey in het nieuwe nummer ‘Geen wedstrijd‘ rappen: “En ik ken blacka’s die studeren om je straks te pakken. ‘k Heb blacka’s die gewoon iets recht willen zetten.” We zijn onderweg met kennis, moed en daadkracht. Maak je gereed.
Elijah Alvares 