“Al vanaf kleins af aan ben ik geïnteresseerd in mensen hun ontwikkeling en gedrag. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik mij altijd afvroeg waarom mensen zijn zoals ze zijn. Het antwoord op deze vraag heb ik nooit gevonden, maar ik kan wel stellen dat we allemaal maar rare creaties zijn, die ondanks alle verschillen toch met elkaar samenleven.” – Elijah Alvares

We leven in een participatiesamenleving waarin we verwachten van elkaar om een steentje bij te dragen en zo onze samenleving steeds meer een eigen vorm te geven. Een mooi gedachtegoed om te koesteren, maar ook een om goed over na te denken. Want wat als je dat steentje nou niet hebt en daardoor de kans mist om bij te kunnen dragen aan de samenleving zoals jij dat zou willen? Ben je dan niet genoeg? Hoor je er dan niet bij? Deze vragen geven misschien een bittere smaak in de mond, maar het is wel de realiteit waarin we leven met elkaar.

Het wordt daarom steeds belangrijker om na te denken over wie we zijn, welke route we uitstippelen en hoe we dit allemaal met elkaar kunnen verbinden om onszelf te kunnen ontplooien. Helaas zie ik steeds vaker dat we vast komen te zitten in dit proces van onze persoonlijke vorming. Dit kan te maken hebben met allerlei onzekerheden, weinig zelfbewustzijn, maar ook sociale klasse en afkomst spelen een belangrijke rol.

Mijn missie is om mensen te verbinden en te laten participeren op de manier hoe zij dat graag zouden willen. Een manier waardoor je investeert in de samenleving, maar ook in jezelf. Een samenleving waarin we werken vanuit onze kracht en een solide basis van ons eigen persoon zijn creëren waar je altijd op terug kan vallen als het even niet meezit.

Een missie die ik wil bereiken door middel van politiek, bestuur, maar vooral door het voeren van de dialoog met mensen op een empathische en degelijke manier. Ik krijg namelijk vaak het gevoel dat het voeren van de dialoog pas plaats krijgt wanneer het nodig is. Dat is jammer, want ik denk dat we hierdoor veel geluiden in onze samenleving missen. Ik wil mij dan ook inzetten om vernieuwing aan te brengen in ons democratisch bestel zodat inclusiviteit makkelijker haar weg kan vinden naar de top.

Waarom de zonnebloem?

Ik vergelijk mensen vaak met zonnebloemen omdat allebei de juiste benodigdheden en dosering nodig hebben om optimaal te kunnen bloeien. Een zonnebloem vind ik uniek, net zoals ik mensen vind. Als je goed naar deze zonnebloem kijkt zie je dat de bladeren geel zijn. Deze bladeren vormen onze buitenkant, hetgeen dat ons direct opvalt als we naar elkaar kijken. Maar kijk eens keer goed naar de binnenkant van de zonnebloem en je zal een diversiteit aan kleuren zien. Deze bloem staat voor mij als symbool voor verbinding, inclusiviteit en progressie.

Een samenleving waarin iedereen zich kan ontplooien en bloeien op de manier zoals men zou willen, vereist vrijheid binnen de structuur.