Elijah Alvares

In ons mooie Amsterdam-Noord wonen er tal van jongeren met grenzeloze talenten. Sommige talenten ontdekt, maar velen ook niet. Dit kan komen doordat er bijvoorbeeld te weinig geld overblijft thuis voor sport, kunst en cultuur, maar ook omdat niet iedere jongere de sociale stimulans krijgt om het talent verder te ontwikkelen.

Nu ruim een maand geleden zag ik een email verschijnen in mijn inbox. In deze mail stond een uitnodiging om toe te treden als jurylid van de School der Poëzie. Zij verzorgen evenementen, enthousiasmeren en activeren jongeren om kennis te maken met poëzie en wellicht om er meer mee te doen. Een van de manieren waarop zij deze doelen bereiken is het organiseren van revues. Tijdens deze revues komen jongeren van een aantal scholen bij elkaar om samen hun poëzie kunsten te delen. Van iedere school kiest de jury een winnaar uit.

De revue werd gehouden in een goed gevulde zaal vol met vooral jongeren, maar ook docenten, medewerkers van de School der Poëzie en natuurlijk de jury waar ik ook deel van uitmaakte. Dit klinkt allemaal al erg mooi, maar dat de revue plaatsvond in het culturele Tolhuistuin maakte het toch ook wel een stuk mooier.

Een voor een werden er prachtige gedichten voorgedragen door onze eigen Amsterdamse jongeren. Voor mij was dit een bijzonder moment. Een soort van droom die werkelijkheid werd: jongeren een podium geven voor hun talenten en ze laten stralen.

Als stadsdeelcommissielid kan ik op dat soort momenten niet anders doen dan genieten van het privilege dat ik heb om deze Amsterdamse jongeren op hun best te zien. Toch denk ik tegelijkertijd ook aan de jongeren voor wie deze kansen niet vanzelfsprekend zijn of voor wie het moeilijk is om trots te zijn op wat je kan en op wie je bent. Het is daarom belangrijk dat we volop inzetten om onze jongeren alle kansen te geven die zij nodig hebben, zodat ook zij kunnen stralen.

Bovenstaande vormt een van de vele redenen waarom ik in de stadsdeelcommissie zit. Ik wil deze jongeren namelijk een stem geven en laten zien dat er iemand is vanuit de rol als volksvertegenwoordiger die naar ze kijkt, maar ook op ze lijkt.

Ik heb voor de komende tijd wat plannen gemaakt om dit soort jongeren te bereiken en te spreken.